·
Yıl 1964 ve 65 tam olarak hatırlayamıyorum.
Bir yaz günüydü. Babam beni çarşıya getirdi.
Günlerden cuma(cuma bizim oranın pazarıydı)
İlk kez şehir görüyordum. Kravatlı insanlari da, ilk kez gördüm,
Rahmetli babama sordum bunlar kim diye, babam bunlar öğretmen dedi.
Memurun ne olduğunu inan bilmezdim. Babama; büyüyünce öğretmen olacam dedim. Gülümsedi. Kendi kendine çocuk aklı işte öğretmen olacakmış dedi.
Ben duymazdan geldim. Çocuğum ya; babama karnım açıktı dedim.
Rahmetli babam tamam birazdan dedi.
Hayatımda yediğim ve hala gözümün önünden gitmeyen yemeği tarif ediyorum.
*SICAK BIR SOMUN EKMEK, ARASINA BİLDİĞİNİZ
HELVA *
(O bahsettiğimiz içi kabarık eksi mayadan olan o ekmekten ( Meshur trabzon Ekmeği ) şu anda ne yazikki yok.)
O gün bu gündür ekmek arasi helvayı çok severim
Her yedigimde babam aklıma gelir.
Karnımızı doyurup biraz dolaştıktan sonra köye dönüş saati geldi.
Baktım babam 7 somun ekmek 1 kg helva almış. Şu sözü aklımdan hiç çıkmaz.
SEN YEDİN YA KARDEŞLERIN ABİN VE ABLALARIN DEDI.
Onların da yemesi gerekir dedi.
Yemin ediyorum akşam bizim evde sanki bayram vardı.
Not. Babam hic çarşıda yemek yemez aç dönermiş Neden mi?
Ben burda yersem çocuklarım da yemesi
gerekir, fakat o kadar parası olmazmış.
HER ADAM BABA OLABİLİR
AMA HER ADAM INSAN OLAMAZ
İLLA ADAM OLMAK İÇİN OKUMAK MI GEREKİR
DİYE DÜŞÜNDÜM
Saygilar
Tahsin Saraç