"Xalqımız və cəmiyyətimiz həmişə seçim qarşısında olub: biz müstəqil dövlətə çevrilmək istəyirik, yoxsa sadəcə olaraq böyük muxtariyyətə malik inkişaf etmiş bir müstəmləkə olmaq. Biz isə burada 100 ildən artıqdır ki, xalqımızın başına gələn bütün bədbəxtliklərin səbəbini təhlil etməyə çalışdıq”.

TEREF.AZ Qaynarinfo-ya istinadla xəbər verir ki, bunu professor, rejissor Ruben Babayan 1in.Tv kanalında söhbət zamanı deyib.

"Mən başa düşürəm ki, bəlkə də kökləri ənənəvi düşüncəmizdə axtarmaq lazımdır. Bunun nə olduğunu izah etməyə çalışacağam. Düşünürəm, heç kimə sirr deyil ki, ən yaxşı variant Levon Ter-Petrosyanın vaxtilə təklif etdiyi variantdır. Niyə alınmadı və niyə uduzdu? Çox sadə izahatlar verilir ki, o, Vazgen Sarkisyan, Robert Köçəryan, Serj Sarkisyan və Arkadi Qukasyan tərəfindən məğlub edilib, yox, Levon Ter-Petrosyana bizim ənənəvi düşüncəmizə qalib gəlib. Ona və proqramına qarşı çıxan çoxlu sayda ziyalıları xatırlayaq.

İçimizdə çox güclü kök salmış bu ənənəvi düşüncə nədir? Bizi düşmənlər əhatə edir və yeganə ümidimiz Rusiyadır, Rusiyanın necə olmaq istədiyindən asılı olyaraq: demokratik və ya belə desək, diktatura, fərqi yoxdur və o bizim yeganə ümidimizdir. Sonra bu ümidi doğrultmurlar, ittihamlar səslənir, amma bu ənənəvi düşüncəni dəyişməyə cəhd edilmir. Nairi Hunanyanın (Ermənistan parlamentində terror aktının iştirakçısı – red.) hansı fenomen terrorçu olduğunu təhlil etmədik. Biz onu ancaq qatil və terrorçu adlandıraraq qınadıq.

Bu terroru alovlandıran nədir? Və bunu təhlil etsək, anlayarıq ki, Nairi Hunanyan da ənənəvi düşüncədən qidalanıb, burada terror bizim milli dəyərimizdir. Və Nairi Hunanyanı qınamaq bu düşüncəni dəyişməyəcək. Bu gün də belə addımlar atmağa hazır olan qruplar var. Ona görə də hesab edirəm ki, ümumiyyətlə, hər hansı bir xəstəliyi müalicə etməzdən əvvəl düzgün diaqnoz qoymaq lazımdır. Bütün bu dərdlərimizin haradan qaynaqlandığına dair real mənzərəni görmək üçün bir əlaqəniz olmalıdır. Hər bir hökumətin birinci məsuliyyəti ideyalara, müttəfiqlərə deyil, öz xalqına qarşı məsuliyyətdir və s. Və bu məsuliyyəti öz üzərinə götürəndə, bu o deməkdir ki, sən hər şeyin ağasına çevrilirsən və burada biz öz tələblərimizi imkanlarımızla müqayisə etməliyik. Çünki gözəl sözlər vətənpərvərlik hayqırtıları və tostları eşitmək çox xoşdur, amma o, əslində real gücə və imkana söykənməyəndə bədbəxtlik gətirir. Və bir bəhanə olaraq tariximizdə davamlı olaraq bu sözləri eşidirik: "amma onlar yaxşı iş görmək istəyirdilər”.

Bu, bəhanə deyil. Nəticə bəraət ola bilər və bugünkü nəticə faciəvidir. Dözülməzdir. Prinsiplərə ən böyük bağlılıq kimi təqdim edilən hər cür təmaslardan imtinadır. Prinsipiallıq budur? Nəticə budur? Mən təkcə son hadisələri demirəm. 2020-ci il müharibəsi də ona görə başladı ki, hökumət belə barışmaz mövqe tutdu. Biz əslində onun nəyə gətirdiyini gördük. Mən niyə belə düşünürəm, çünki bu, ideologiyanın başqa bir əsası idi – yəni milli düşüncə. Hesab edirəm ki, bu təfəkkür aradan qaldırılmalıdır.

O vaxt Azərbaycan 44 günlük müharibədən əvvəl yer üzündə təsəvvür edilə biləcək ən geniş muxtariyyət təklif etmişdi və biz bundan imtina etdik – bu faktdır. Fakt budur ki, biz başa düşə bilmədik ki, Minsk Qrupunun təklif etdiyi üç prinsip, sülh danışıqları, öz müqəddəratını təyinetmə, ərazi bütövlüyü əslində həyata keçirilə bilər. Bu, mahiyyət etibarı ilə o demək idi ki, Qarabağ faktiki müstəqildir və de-yure Azərbaycanın tərkib hissəsidir, amma bizim üçün xəritə, kağız daha vacibdir.

İndi isə varlananlara gəlincə. Mən Qarabağda çox olmuşam, bu qəsrləri görmüşəm. Qarabağdan çoxları ilə görüşdüm və bilirəm ki, orada kimin nə sərvəti var. Mən o azad edilmiş və ya işğal olunmuş ərazilərdə, bu mədənlərdə, bu su elektrik stansiyalarında, buğda səpilməyən bu sahələrdə, o cümlədən başqa obyektlərdə nə baş verdiyini, onların öz aralarında necə bölündüyünü, əsasən bilirəm. Bəs adi insanlara nə çatırdı? - heç bir şey.

Dövləti qurmaq üçün bəziləri xəyanətə görə cəzalandırılmalıdır. Və bu insanlar nə vaxtsa vətənə xəyanət etdiklərini düşünəcəklərmi? Təəssüf ki, heç vaxt. Başqa ölkənin kəşfiyyat xidmətləri ilə əməkdaşlıq edəndə bunu olduqca normal hesab edirlər. Düşünürəm ki, kimin daha yaxşı xidmət etdiyini görmək üçün hətta bir-biri ilə yarışırlar. Biz burada xalqımızın mənafeyinə deyil, şimal qonşumuza qarşı yönələn mitinqləri xatırlayırıq. Bu, ənənəvi düşüncənin müəyyən hissəsidir. Sizə yaxşı qulluqçu olacağımıza başqalarını inandırmağa çalışmaq kifayətdir. Və bu vəziyyətdən çıxmaq üçün içimizdəki bu ənənəvi düşüncənin kökünü kəsməliyik.
Bunu bizim ənənəvi oriyentasiyamız kimi, milli dəyər kimi təqdim etmək lazım deyil, ancaq Ermənistanı daha adekvat vəziyyətə salmağa çalışan hər kəs satqın hesab edilməlidir”, - deyə Ermənistanın əməkdar artisti bildirib.