"Allah sizden razı olsun. 13 senedir haysiyeti Makarios tarafından rencide edilen bir ordunun komutanıyım. Bu günleri de Allah bize gösterdi.”
Bu sözleri zamanın Başbakan yardımcısı Prof.Dr. Necmettin Erbakan’a söyleyen Genelkurmay Başkanı 7 Mart 1911 tarihinde Erzurum'un İspir kazasına bağlı Tepecik köyünde doğmuştu.
Kıbrıs’taki Rum zulmüne, hıristiyan din adamı kisvesindeki bir kana susamışın (Bugünkü nesiller bilmez. Eskiden anneler çocuklarının yaramazlıklarından gına getirdiklerinde, yani bıçak kemiğe dayandığında en ağır ve nihai hakaret cümlesi olarak onun adını telaffuz ederlerdi) önderliğinde Türklere binbir zulmü reva görenlerin rezilliklerine kesin darbeyi indirmek işte ona nasip olmuştu.
Ücra bir köyde dünyaya gelen o çocuk anne ve babasını küçük yaşta kaybetti ve Erzurum'da bir yetimhaneye verildi.
Daha sonra bir asker tarafından evlatlık alındı ve onun yanında büyüdü.
Kuleli Askerî Lisesinden (1930), topçu asteğmen rütbesiyle Harp Okulundan (1932), yılında Topçu Sınıf Okulundan (1934) mezun oldu. Harp Akademisini 1942 yılında bitirerek kurmay oldu. Genelkurmay karargâhında proje subaylığı, 3. Uçaksavar Alayında batarya komutanlığı, Hava Savunma Genel Komutanlığında karargâh subaylığı, 9. Kolordu Motorlu Topçu Alayında tabur komutanlığı, 3. Ordu Harekât Şubesinde kısım amirliği ve şube müdürlüğü, Kara Harp Akademisinde öğretim üyeliği ve 2. Kolordu topçu komutan yardımcılığı görevlerini yürüttü.
27 Mayıs Darbesinden sonra kısa bir süre Gelibolu Kaymakamlığı yaptı.
Tuğgeneral (1960), tümgeneral (1963), Korgeneral (1966) ve orgeneral (1969) oldu. Genelkurmayda çeşitli görevlerde bulundu.
Erbakan anlatıyor: “Kuvvetlerimize emir verdik, gideceksiniz ve kardeşlerimizi kurtaracaksınız. Askerî kuvvetlerimiz Sayın Semih Sancar... Allah gani gani rahmet eylesin. Çok muhterem bir genelkurmay başkanımızdı. Kıbrıs Harbi'nde baştan sona kadar en büyük kahramanlıkları yapmıştır. Sizi mareşal yapalım dedik, kabul etmedi. Bir maaş ikramiye verelim dedik, kabul etmedi. Böyle muhterem bir insandır. En büyük fedakârlıkları yapmıştır. Ve çok büyük bir şekilde bu işi yönetmiştir.”
NOT: Gazeteciler o zaman taktir ile takdir farkını bilmiyormuş.
Prof.Dr. Hacı Ahmet Özdemir
TEREF