Antik Romalılar sualtı savaş ve inşaatta oldukça yenilikçiydi. MÖ 200 civarında, Roma'nın "urinatores" adı verilen dalgıçları, sualtı operasyonlarında uzmanlaşmıştı. Bu dalgıçlar, genellikle nefeslerini tutarak veya basit tüplerle dalış yaparak liman inşaatları, batık gemilerden kurtarma operasyonları ve hatta savaş sırasında sualtı sabotajları gibi görevler üstlenirdi.
Örneğin, Roma donanması, Pön Savaşları sırasında batık gemilerden değerli malzemeleri kurtarmak veya düşman gemilerinin altına gizlice yaklaşarak delikler açmak için bu dalgıçları kullanıyordu. Ayrıca, liman yapılarının temelini güçlendirmek için sualtında beton dökme teknikleri geliştirmişlerdi; bu, o dönem için inanılmaz bir mühendislik başarısıydı. Beton karışımlarında volkanik kül (pozzolana) kullanarak, sualtında sertleşen dayanıklı yapılar inşa ettiler.
Bu dalgıçlar, genellikle köleler veya özgür ama düşük statülü işçilerdi ve tehlikeli koşullarda çalışıyorlardı. Ekipmanları sınırlıydı; deri veya kumaş başlıklarla birlikte kamış tüpler veya su geçirmez keseler kullanıyorlardı. Nefes kontrolü ve fiziksel dayanıklılık, hayatta kalmaları için kritik öneme sahipti.
Antik Roma'nın sualtı ustaları, modern dalış teknolojisinin temellerini atmış ve mühendislikte çığır açmış unutulmuş kahramanlardır.
Capri Sönmez
TEREF