Eğer Herodot'un açıklamalarının tamamiyle yahut kısmen doğruluğu varsa, milattan sonra 2. yüzyılda yaşamış tarihçi Appianus İskit kadınlarının egemen/savaşçı konumlarını onaylar. Pompey'in (M.Ö. 106-48), Pontus'lu VI. Mithridates'i (M.Ö. 120-63) yenilgiye uğratarak elde ettiği Roma zaferini tasvir ederken Appianus, tören alayındaki esir alınan krallar ve komutanlar "İskitya'nın kadın hükümdarlarını" da dahil eder (Mithridatis Savaşları, 17.116-17). Appianus çoğul ve çağdaş kadın yöneticilerden bahsetmesi, yönetimin geniş, paylaşılan, ortak ve işbirlikçi durumunu gösterir. Dahası, Herodot'un İskit savaşçı-kraliçesi Tomris'in Büyük Kiros'u (M.Ö. 550-530) yüzyıllar önce savaşta yenmesinden bahsetmesi yine bir kadın egemenliği geleneğini akla getirir (1.205-14). Ek olarak "Altay bölgeleri ile kuzeybatı Çin arasındaki İpek Yolu kavşağında yaşayan" (Mayor,138), yakın akaraba bir kabile hakkında Herodot ayrıca "medeni ve dürüst İssedonyalıların arasında kadınların gücü, erkekleriyle eşit paylaştığını" bildirir (4.26.2)
Arkeolojik kanıtlar İskit kadınları için geniş bir savaşçı konum olmasa da egemen statüye işaret ediyor. 1993'te İskit Konfederasyonunun en doğu ucundaki Altay dağlarında, Ukok platosundaki Ak-Alakha'da kazıcılar zengin bir İskit kadının mezarını buldular. Bu İskit kadını bölgeni merkezi figürüydü, mevki temsil eden nesneler ile gömülmüş, altı eğerli atla çevrelenmişti bu da onun halkının önde gelen seçkinlerinden olduğunu gösteriyor. Son olarak Barry Cunliffe'e göre, Sarmatya topraklarında "beşinci veya dördüncü yüzyıllara tarihlenen kazılan savaşçı mezarlarının beşte biri kadın, İskit topraklarında ise kırktan fazla kadın savaşçı mezarı biliniyor" (187).
Peki İskitya'nın efsanevi, kendine güvenen İskit savaşçı kadınlarının heyecan verici hikayesine varken, öbür yanda savaşçı olmayan sıradan işçi sınıfı kadınları? Onlar da bir grup olarak ailede ve toplulukları içerisinde aynı derece saygıyı gördüler mi?
Türk ve Dünya Tarihi
TEREF