Elamların ilginç geleneği
Tahtı devri ile ilgili, bu ilginç gelenek dünyada tek görülen bir örnek
(MÖ 3000-1000 civarında) gelişinden çok önce Elamite kralları tahtı oğullarına değil de kız kardeşlerinin oğullarına devrediyorlardı.
Yani dayılar yeğenlerine devrediyordu,
Başka bir deyişle, sonraki kral genellikle kralın yeğeniydi.
Avunculate veraset adı verilen bu sistem, gücü ailenin kraliçenin ana tarafına odakladı.
Fikir basitti: babalık bazen belirsiz olabiliyorken, herkes her zaman birinin annesinin kim olduğunu bilir.
Bu, kraliyet soyunun kanıtlanmasını kolaylaştırdı; sahtesini de zorlaştırdı.
İlginçtir ki, benzer bir sistem çok sonra Hindistan krallığı Travancore'da (Kerala'da) vardı.
Orada Marumakkathayam geleneği altında tahtlar ve güç de kız kardeşlerden geçerdi, eşlerden değil.
Oğul değil yeğenler kral oldu ve bu antik Elam etkisi veya erken Hint Uygarlığı'ndaki egemenliği işaret edebilir.
Hindistan'da yazılı imparatorluklar yükselmeden çok önce, Elamlara yakınlık modellerinin parmak izleri gücün nasıl miras kaldığına şekil veriyordu.
Belki bu gelenekten MED kralının tahtı, kızkardeşinin oğlu olan Pers Kürus geçmiştir.
Yani Yunanlı Tarihçi Heredotusun dediği gibi savaş ile değil bir geleneğin devamı neticesinde gerçekleşmiş olabilir.
Her iki sistem de bugün bize garip gelebilir ama hanedanları korumak için akıllıca yollardı. Gücü anne çizgisine bağlayarak, kimin "gerçek" kraliyet kanına sahip olduğuna dair birçok dramadan kaçındılar.
Zaze Mahabadi