Mahatma Qandi London Universitetində hüquq fakültəsində oxuyarkən onun Peters adlı professoru var idi, yumşaq desək, o bu tələbəyə isti hisslər bəsləmirdi. Qandi qorxudulası biri deyildi və həmişə tikanları sözləri necə dəf etməyi bilirdi.
Bir gün professor universitetin yeməkxanasında nahar edirdi və Qandi ondan qaçmaq üçün heç bir səbəb görməyib, eyni masada əyləşdi. Peters kinayəli təbəssümlə qeyd etdi:
- Cənab Qandi, bilirsinizmi, donuzla quş birlikdə nahar edə bilməzlər?
- Düzdü, professor. Onda uçacam, - Qandi sakitcə cavab verdi və başqa stolda əyləşdi.
Bu kiçik qələbə açıq-aydın professoru əsəbləşdirdi. Növbəti imtahanda o, intiqam almaq qərarına gəldi, lakin Qandi bütün suallara qüsursuz cavab verdi. Sonra professor əlavə, açıq-aydın təxribatçı sual verdi:
- Təsəvvür edin ki, yol boyu gedirsiniz və bir çanta tapırsınız. O, hikmət və pul ehtiva edir. Hansını seçərdiniz?
- Əlbəttə, pul, - Qandi cavab verdi.
- Amma mən müdrikliyə üstünlük verərdim, - professor lovğalıqla qeyd etdi.
- Əlbəttə, - Qandi başını tərpətdi. - Hər kəs özündə olmayanı seçir.
Bu söz Pitersin özünü tamamilə itirməsinə səbəb oldu. İmtahan vərəqini yoxlayandan sonra vərəqə yalnız bir söz - “İdiot (gicbəsər)” yazıb tələbəyə qaytardı. Qandi yazıya diqqətlə baxdı, ayağa qalxdı və dedi:
- Professor, siz imtahan vərəqinə imza atmısınız, amma qiymət verməyi unutmusunuz.
©️Marina Klyueva
TEREF