Buzul Çağı Deniz Seviyeleri ve Atlantis Teorisi: Bilimsel ve Tarihsel Bir Yaklaşım
Atlantis, insanlık tarihindeki en büyük kayıp medeniyet efsanelerinden biridir. Platon’un Timaeus ve Critias diyaloglarında geçen Atlantis, büyük bir felaket sonucu sular altında kaldığı iddia edilen gelişmiş bir uygarlıktır. Bu mitolojik anlatı, yüzyıllardır arkeologlar, tarihçiler ve jeologlar arasında tartışmalara yol açmıştır. Son buzul çağının sonunda, yaklaşık 12.000 yıl önce deniz seviyelerinde meydana gelen büyük değişiklikler, Atlantis’in gerçekten var olabileceği teorisini yeniden değerlendirme fırsatı sunmaktadır.
Buzul Çağı ve Deniz Seviyesi Değişiklikleri
Son Buzul Maksimumu (yaklaşık 20.000 yıl önce) sırasında, dünyanın büyük bir kısmı buzullarla kaplıydı. Bu durum, deniz seviyesinin bugünkünden yaklaşık 120 metre daha düşük olmasına neden oldu. Deniz seviyelerindeki bu düşüş, kıtaların kenarında bugünkü kara parçalarından farklı bir sahil hattı ortaya çıkarmıştı. Yaklaşık 12.000 yıl önce, Buzul Çağı’nın sona ermesiyle birlikte bu buzullar erimeye başladı ve deniz seviyeleri hızla yükseldi. Bu olay, birçok kıyı şeridini sular altında bıraktı ve potansiyel olarak kıyıya yakın medeniyetlerin kaybolmasına neden oldu.
Atlantis ve Olası Coğrafi Yerleşim
Platon’a göre Atlantis, “Herakles Sütunları’nın ötesinde,” yani bugünkü Cebelitarık Boğazı’nın batısında yer alıyordu. Modern bilim insanları, Atlantik Okyanusu’ndaki jeolojik yapıları analiz ederek bu teoriyi desteklemeye veya çürütmeye çalışmışlardır. Görselde gösterilen, İngiltere büyüklüğünde bir kara parçası, yaklaşık 400 feet (yaklaşık 120 metre) daha düşük deniz seviyesinde ortaya çıkmaktadır. Bu durum, Atlantik’te böyle bir kara parçasının var olabileceğini ve Platon’un tarifine uygun bir aday olabileceğini göstermektedir.
Bilimsel Deliller
Atlantik Okyanusu’nun jeolojik yapıları, bu teoriyi daha da destekleyebilecek bulgular sunmaktadır:
• Azor Adaları Çevresi: Atlantik’in ortasında bulunan Azor Adaları, büyük bir sualtı plato sistemi üzerinde yer alır. Bu bölgede eski bir kara parçasının izlerini bulma olasılığı üzerinde araştırmalar yapılmaktadır.
• Jeolojik Anomaliler: Atlantik tabanında, dalgıçlar ve sonar taramaları sırasında insan yapımı olduğu düşünülen bazı düzenli yapılar tespit edilmiştir. Ancak bunların doğal mı yoksa insan yapımı mı olduğu henüz netlik kazanmamıştır.
• Denizaltı Haritalama Çalışmaları: 20. yüzyılın ortalarında başlayan detaylı denizaltı haritalama çalışmaları, deniz tabanının geçmişte yüzeyde olabilecek kara parçalarını içerdiğini göstermiştir.
Platon’un Anlatıları ve Tarihsel Yorumlar
Platon’un Atlantis anlatısı, yalnızca bir felsefi alegori olarak değerlendirilmemelidir. Platon, Atlantis’i yüksek teknolojik ve kültürel seviyeye ulaşmış bir medeniyet olarak tanımlar. Ancak bu anlatının, tarihsel bir gerçeklik mi yoksa mitolojik bir hikâye mi olduğu uzun süredir tartışılmaktadır. Buzul Çağı’nda sular altında kalan bir kara parçası, Atlantis’in gerçekliğine dair kanıtlar sunabilir.
Sonuç
Atlantis, bilim ve mitolojinin kesiştiği bir noktada yer alan, ilgi çekici bir konudur. Buzul Çağı’nın sonunda deniz seviyelerindeki dramatik değişiklikler, Platon’un tarifine uygun bir kara parçası fikrini desteklemektedir. Modern bilim, deniz tabanını inceleyen yeni teknolojilerle Atlantis’in varlığına dair ipuçlarını araştırmaya devam etmektedir. Tarihsel kayıtlar, mitolojik anlatılar ve jeolojik kanıtlar bir araya getirilerek bu kayıp medeniyetin sırları bir gün açığa çıkarılabilir.
Kaynakça
1. Plato, Timaeus ve Critias. Çeviri ve Analiz: Desmond Lee, Penguin Classics, 1971.
2. P. Hancock, Underworld: The Mysterious Origins of Civilization, Crown Publishers, 2002.
3. D. Flemming, “Sea Level Changes During the Last Ice Age,” Quaternary Science Reviews, 2017.
4. J. M. Kennett ve L. G. Fiedel, “Holocene Marine Transgressions,” Journal of Archaeological Science, 2002.
5. National Geographic, “The Lost Civilizations Beneath the Waves,” 2020.
sıkı hayranlar
TEREF