Çılgına dönmüş kalabalık ölümcül darbesini beklerken, Múnera aniden boğadan uzaklaştı, yavaşça arenanın kenarına yürüdü ve oturdu. Seyirciler şaşkınlık içinde sessizliğe gömüldü.
Daha sonra hayatını değiştiren o anı şöyle anlattı:
“O anda boynuzların tehlikesini unuttum. Gördüğüm tek şey gözleriydi – öfkeyle değil, masumiyetle dolu gözler. Bana saldırmıyordu, hayatı için yalvarıyordu. Bunun bir dövüş değil, dayanılmaz bir zulüm olduğunu anladım. Kılıcımı yere attım, arenayı terk ettim ve bir daha asla savaşmayacağıma yemin ettim. Artık, acıyı bir gösteriye dönüştüren bir dünyaya karşı savaşacaktım.”
Múnera boğa güreşine sırtını döndü ve kendini hayvan hakları savunuculuğuna adadı. Bir zamanlar karşısında savaştığı varlıkların sesi oldu. Hikâyesi, merhametin gücüne ve değişim cesaretine dair sarsıcı bir tanıklık. Bazen, dünyayı farklı görmemizi sağlayan tek şey, bir anlık bağlantıdır.
Edamutfakta
TEREF